Prolog

   Spojrzałam na zegar wiszący na ścianie szkoły. Tylko 34 sekundy dzieliły mnie i moich przyjaciół od wakacji. Mieliśmy wspaniałe plany – wyjazd nad morze ,a dokładniej do Włoch. Opalanie się ,pluskanie... Tam na nas czekano od lat ,przecież!

-Więc ja ,dyrektor Ween ,życzę wam bezpiecznych wakacji! Do widzenia!-ten głos wyrwał mnie z zamyśleń.

   Szybkim krokiem podążyłam do Meiki i reszty. Już widziałam ich uśmiechnięte twarze.

-To co? Jutro najpóźniej o ósmej spotykamy się na lotnisku?-zapytałam ich

-No jasne!-odrzekła Alexy

-Noo to do jutra?-zapytała Mei

-Tak ,do jutra!-powidziała Lisa

-Noom, sayo.-powiedziałam.

   Odwróciłam się i pobiegłam ,ale jednakże pod bramą pomachałam do nich. Kiedy tylko straciłam ich z oczu to zmieniłam się w kota i podążyłam do domu. Na moje nieszczęście lub szczęście drogę zajął mi wilk z czarnym futrem. Wydawał się dziwnie znajomy.

-Ami ,to ty?-odezwał się

   Nagle obok niego pojawił się drugi wilk. Miał białe futerko i oczy dziwnie podobne do Rexa.

-Alex ,dlaczego tak szybko pobiegłaś?-zapytał zdyszany wilk

-Alexy?!-zdziwiłam się

   Szybko odmieniłam się ,a tak samo odmieniła się Alexy i Rex. Więc... To wilki? Ekstra!

-Jesteście wilkami?-zapytałam

-A ty kotem?-odpytali mnie

-Tak!-powiedziałam

-Fajnie-powiedziała Alexy-No ,Robi ,idź już ,idź!

-Ok ,ok-powiedział Rex i zmienił się w wilka.

   Po chwili zniknął nam z oczu biegnąc. Spojrzałam na Alexy ,której wzrok mówił "Idę do ciebie" ,ja kiwnęłam głową na zgodę. Po chwili razem spacerkiem skierowaliśmy się do mojego domu. W drodze gadaliśmy o tym i o tamtym. Po prostu o wszystkim i o niczym. Pół godziny później byłyśmy już u mnie.

-Tak więc ,Alexy ,co chciałaś?-zapytałam

-A takie tam... Mam prośbę.

-Tak?

-Chciałam się zapytać czy mogę u ciebie zostać ,bo już się spakowałam i mi się nudzi.

-Spoko.

   Po czym weszliśmy do mojego pokoju i zaczęłam się pakować. W tym czasie my gawędziliśmy o różnych sprawach.

-Hej Ami ,widziałaś...-zaczął Szatan.

   Oczywiście idiota wszedł w samych gatkach. Zachichotałyśmy ,a on zarumienił się.

-Ami...-powiedział-Widziałaś gdzieś...

-Twoje różowe skarpetki?-zapytałam i zaśmiałam się ,a ze mną Alex

-Niee...-zaczął

-To co tu chcesz?-zapytałam

-Widziałaś moją torbę?-odpytał

-Aa... Ta czarna?

-Nom.

-Mama wczoraj ją prała ,więc ją zapytaj

-Okej ,dzięki Amalio-powiedział i wyszedł.

-Nie jestem Amalia!-krzyknęłam ,a on zaśmiał się-Pff...

-Amiśka! Serduszkaa? Dla kogo?-zapytała Alex

-Alexy!-krzyknęłam

-Okeej ,okeej...

   Skończyłyśmy rozmowę ,a ja dalej się pakowałam. Nagle Alexy ujrzała mój dwuczęściowy strój kompielowy. Był czarny w białe paski i pewnie przykuł jej uwagę ,gdyż miał wielki dekold. No co? Nie moja wina ,że mama się uparła na niego.

-Uuu... Amiśka ,gdzie znalazłaś ten strój?-zapytała mnie ,podnosząc kostium kompielowy.

   Mimowolnie zarumieniłam się. Schyliłam głowę ,lecz widziałam ,że na jej twarzy pojawił się wielki wyszczerz.

-Mama mi go kupiła na moje urodziny.-odpowiedziałam i nie skłamałam.
-Uuu... Fajny.-powiedziała-Zaszalejesz na plaży ,pewnie chłopacy...

-O...oł...

-Co jest?

-Biedni chłopacy.

-Yyy? O co chodzi?

-O to.-powiedziałam i pokazałam na dekold.

   Roześmiałyśmy się i tak razem z nią pakowałam się. Potem coś porobiłymy ,a o 22, Alexy już poszła. Ja zaś umyłam się i natychmiastowo poszłam spać.

CDN